|
|
İyiyim. Kurak bir mevsimde canlılığını
koruyabilmiş bir bitki ne kadar iyi olabiliyorsa o kadar iyiyim.
Geç kaldım bunları düşünürken. Neye mi?
Necatigil’in söylediği gibi hayata...
-Kim yakalayabiliyor ki hayatı?
-Neden hayatı yakalayabilen mutlu azınlık
içinde biz de olmayalım ki?
Bir şarkı çalıyordu birkaç gün önce
girdiğim mağazada. Popun ilk yıllarından, İlhan İrem’den. Şarkının adını
bilmiyorum ama; “ağlama arkadaş / bu günler gelir geçer / boş ver arkadaş” veya
benzeri sözleri hatırlıyorum. Sanki ağlayan arkadaşlarım varmış gibi geldi. Belki
ağlayabilecek arkadaşım olmadığını fark ettim etrafımda. Belki ağlayabileceğim
arkadaşım olmadığını...
Birkaç gün önce Tarkan’ın şiirini okudum
ve bütün insanlık paylaşsın istedim...
O günlerde benimle ağlayabilen arkadaşlarım
vardı. O günlerde de ben pek ağlayamazdım, ama ağlayabileceğim arkadaşlarım
vardı...
Ayrıca, bayramın kutlu olsun!
12 Aralık 2001
M. AHMET